مشروح بیانات/ نماینده ولی فقیه در خراسان جنوبی در دیدار با مدیرکل و اعضای ستاد مدیریت بحران خراسان جنوبی به مناسبت هفته ایمنی

متن بیانات حجت الاسلام والمسلمین سید علیرضا عبادی نماینده ولی فقیه در خراسان جنوبی در دیدار با مدیرکل و اعضای ستاد مدیریت بحران خراسان جنوبی به مناسبت هفته ایمنی مورخ ۱۳۹۶/۱۰/۰۲

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏

با سلام به امام زمان (عج) و با درود به روان مقدس رهبر فقید انقلاب و سلام و درود به رهبر معظم جمهوری اسلامی ایران، رهبر مسلمین جهان و سلام مجدد به محضر شما عزیزان و همه خدمتگزاران به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران.

خیلی خوش آمدید. مچکرم، از فرمایشات شما استفاده کردیم. از دیدار شما فیض گرفتیم. روشن است که دنیا  دار ابتلاء است و در این صدها حکمت خفته است. ما که آزمایش می‌شویم هر کدامی به نحوی آزمایش می شویم و در پای آزمایشمان نمره می گیریم. باید در دنیا این تفاوت‌ها و تلنگرها باشد که بشر خیلی سرگرم مسائل نفسانی نشود. ظاهر این مسائل تلخ است، اما باطنی دارد که انسان خودش را، سیرش را و وظیفه‌اش را فراموش نکند.

بشر هم موجود فراموش کاری است. اگر زندگی  بشر یکنواخت باشد و تمامش رفاه باشد، همه چیز را فراموش می کند. حتی خود را فراموش می کند. آثارش هم پیدا است. بنابراین در  در حکمت الهی باید چنین باشد ما برای این عالم خلق نشده ایم، مقصدی داریم، سیری داریم و حرکتی داریم و به این عالم نباید اعتماد کنیم، اطمینان کنیم. کسی که دیروزش غرق در رفاه، زندگی مدرن، سلامت نفس و همه چیز داشته با یک زلزله فردا صبح دستش دراز است که به او کمک کنند. یا سیل همه تشکیلاتش را برده یا بیماری چکار کرده یا حوادث دیگر.

اگر حواسش جمع باشد دوباره از حرام چیزی جمع نمی کند. چیزی جمع کند که همش برود زیر آوار یا همه‌اش سیل ببرد یا همه اش دزد ببرد. نه، خودش را در حلال نگه می دارد و حواسش را جمع می گیرد. غفلت ها از زندگی یکنواخت.

حتی راننده‌ها شکایت دارند از جاده های که مستقیم است و یکنواخت. چرتشان می‌گیرد خطرناک است. وقتی یک پیچی دارد، یک فرازی دارد، یک نشیبی دارد، چرتش را از بین می‌برد. ما هم در واقع راهرو یک راهی هستیم که نباید چرتمان ببرد. این برای هر کدامی درسی دارد متناسب با شأن خودشان. که یک درس هم برای مسئولینی است که مسئول ساخت و سازهای کشور هستند. می خواهد از وزارت شهرسازی باشد یا می خواهد شهرداری باشد  یا می خواهد مهندس، معمار، بنا  وعمله اش. که وقتی می سازد، چطور می سازد. آیا فقط مسئول به دست آوردن اجراتش است که شب بگیرد، یا نه اینجا سکونتگاهی است که باید طوری بسازد که در مقابل حوادث جوابگو باشد وگر نه مسئول است. یا ساخت و سازها در چه زمینه‌ی انجام می شود محل سیل خیز است یا فاصله می گیرد.

بسیاری از تخریب‌ها یا آسیب‌های سیل و غیرو برگشت می کند  به تقصیرهایی که خود ما انجام دادیم. یا در زلزله همینطور. آنها هر یک آزمایش می شوند پای عملی که دارند، و برایشان ثبت می شود در دفتری که نه بنده از آن دفتر اطلاع دارم و نه شما. فقط خدا و مامورات ثبت. ثبت اعمال هر کسی به وسیله فرشتگان الهی.

مسلم خیلی جاها را می شود پیشگیری کرد. که اگر به عدل عمل شود، اگر به حق عمل شود درصد این ضایعات بسیار پایین می آید. اما آن هر چه هست ما در مقابل عمل انجام شده مثلاً یک سیل یا زلزله یا بادهای تند یا غیرو قرار می گیریم. اینجاست که از خود اشخاص، از مسئولین نظام، از مأمورین فداکاری که به هر حال همه پیش بینی‌های لازم را می‌کنند و همواره پا در رکاب هستند که اگر حادثه ای پیش بیاد در اولین فرصت ممکن به کمک آسیب‌دیده‌ها برسند. که خوب بخشی شما عزیزانی هستید که همانطوری که فرمودند با آمادگی لازم و کنترل‌های به موقع اگر خدای نکرده حادثه‌ی پیش بیاید به داد کسانی می رسید که در معرض خطر هستند. خیلی چیز ارزشمندی است.

من گاهی به بعضی مشاغل دیگر هم گفتم، به شما هم عرض می کنم. گاهی انسان یک شغل هایی دارد که این‌ها هم شغل است و هم عبادت. این جای خیلی شکر دارد که شغل هم است، عبادت هم است. می‌شود قصد قربت کرد؟ بله کاملاً می شود قصد قربت کرد. با انگیزه ای که شخص دارد که بعضی از آن مشاغل، مشاغل شماست. هر کدام خودمان را در آن حالتی تصور کنیم که حالا آسیبی به ما رسیده یا در زلزله ای گیر کرده نظیری آواری یا در سیلی در شرایط سختی یا در باقی حوادث در آن لحظه کسی که به دادش می رسد، چقدر ارزشمند است. حالا شما یک چنین شغلی دارید. که وقتی بحث برد و باخت جان یک انسان یا صدها انسان؛ آیه کریمه‌ی که اشاره کردند، هیچ فرق نمی‌کند یک انسان یعنی یک آدم یک عالم است و شما او را نجات می‌دهید. این خیلی کار مهمی است. خیلی کار ارزشمندی است. « فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا»^۱.

و ما گاه در فتوت و جوانمردی عناصری که در این نوع مسئولیت‌ها هستند، گاه از رسانه‌های مکتوب می خوانیم و یا در رسانه ملی می‌بینیم که حتی جان خود را فدا می‌کند و جانی را نجات می‌دهد. این را با قلم و بیان نمی شود گفت یعنی چه. مقام ایثار است.« ؤثِرُونَ عَلَی ُنْفُسِهِمْ وَلَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ»^۲، از بزرگترین نعمتی که هستی و جان خودش را گذاشته تا کسی را نجات دهید. ما از این نمونه‌ها زیاد داشتیم و داریم و خواهیم داشت. به شما خداقوت عرض می کنم. از محبت شما هم متشکرم. ما که کاری نکردیم، یک حالی از شما پرسیدیم، شما اینقدر بزرگوار هستید که برای آن ارزشی قائلید. ما برای کار شما ارزش قائل هستیم. ان شاالله که حوادثی نداشته باشیم. داشته باشیم کم داشته باشیم. بی‌ضررداشته باشیم. آنچه از سوی خدا می‌آید مسلم حکمت دارد، ما می‌پذیریم. و در این حکمت همه ما آزمایش می‌شویم. همه ما نمره می‌گیریم. این‌ها ذخایر آخرت ما است.

بنده هم به شما دعا می‌کنم. ان‌شاالله که بیش از پیش موفق باشید. خدا خود شماها را حفظ کند. که شما بهترین دوستان گمنام جامعه ما هستید. چون معمولاً خیلی افراد دور هم جمع می‌شوند و اظهار دوستی می‌کنند و صدقه می‌شوند و از این حرف‌ها، اما موقع بلا راه خودشان را می‌روند، به داد دیگری نمی‌رسند. و دوست می خواهم که هنگام غم، و شما دوستان هنگام غم هستید. در حالی که از قبل نه هم را دیده‌اید، نه هم را شناختید و نه لفاظی کردید. بسیار عناصر ارزشمندی هستید شما. بنده هم دعاگوی شما هستم. ان شاالله که خود شما سالم باشید و بتوانید در این راه خیر چه با نیتتان که همواره با آمادگی شما است، و چه با عملتان که حضور به موقع در صحنه‌ها، نشانگر این تعهد شما است. موفق باشید. به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.

۱- سوره مائده، آیه ۳۲٫

۲- سوره حشر، آیه ۶٫