نماینده ولی فقیه در خراسان جنوبی و امام جمعه بیرجند| سید علیرضا عبادی
متن بیانات حجت الاسلام سید علیرضا عبادی نماینده ولی فقیه در خراسان جنوبی در دیدار مدیرکل و کارکنان اداره راهداری و حمل و نقل و پایانه‌های استان مورخ ۱۳۹۶/۰۹/۲۸
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
با سلام به امام زمان (عج) و با درود به روان مقدس رهبر فقید انقلاب و سلام و درود به رهبر معظم جمهوری اسلامی ایران، رهبر مسلمین جهان و سلام مجدد به محضر شما عزیزان و همه خدمتگزاران به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران.
خیلی خوش آمدید. مچکرم. ایامتان را به شما تبریک و تهنیت عرض می کنم. هم از دیدار شما فیض گرفتم و هم از فرمایشات شما. چند دقیقه‌ی وقت شما را می گیرم امیدواریم آنچه خیر باشد، خداوند به زبان جاری فرماید. قبل از همه چیز توجه خودتان به شغل مقدستان « خیر الناس انفع الناس للناس» بهترین مردم کسانی هستند که مفیدتر برای مردم هستند. ممکن است هیچ اسم و رسم و آوزه ای هم نداشته باشند. اما خدای متعال که می‌داند. همانطور که اشاره فرمودند مردم در حال استراحتند، ساعت خواب دارند، این همان ساعتی است که شماها در سرما و گرما و انواع و اقسام مسائل و مشکلات، دور از خانه، برای باقی انسان‌ها کار می‌کنید. زحمت می کشید. خداقوت، خدا به همه شما و امثال شما خیر عنایت کند. و گاه فراتر از این مسئله است، یعنی یک حالت ایثار و فداکاری گاهی در صحنه میدانی و از رسانه‌ها شنیده می‌شود که بسیار حماسی است، و شما مسلم آمار و ارقام این گونه‌ها را بیشتر می‌دانید. چندسال قبل در طرف بشرویه که سیلی برخواسته بود، و اتوبوس وسط سیل قرار گرفته بود، آن راننده شرافتمند تا جایی که توانست یکی یکی مسافران را بر دوشش از سیل نجات داد. اما در نهایت خود ایشان بگویم به شهادت رسید. این برگ بالاتر از این حرف فقط خدمت است، این ایثار است، از خودگذشتگی است. نه چنین معاهده بوده، نه چنین معامله‌ی بوده و نه چنین انتظاری بوده. بلکه او خود دست به این کار می زند. این‌ها دیگر آن ارزش‌هایی است که فقط خدا می داند.
آیات قرآنی که تلاوت کردند و زیبا هم تلاوت کردند، بسیار جالب بود، حسن انتخاب هم داشت. «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوهَا وَزِينَةً ۚ وَيَخْلُقُ مَا لَا تَعْلَمُونَ»۱، هم صحنه دوران نزول قرآن در آن آمده، هم صحنه‌های آینده آمده. آنچه را که خدای متعال برای حمل و نقل و سواری خلق فرموده، اسب واستر و الاغ است. حالت سواری دارند. شتر هم حالت کامیون و بارکشی دارد. اما آن روز خداوند این آینده را فرمود، یعنی این‌ها تا یک امتدادی حاجت بشر را برمی‌آرند. اما در آینده خداوند وسایل حمل و نقل جدیدی خواهد آفرید. بله این به دست بشر ساخته می شود اما عالم همه مال خداست، چه در طبیعت باشد، چه در صنعت باشد. و آیه دیگر این را خوب تبیین می فرماید.« وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ»۲، خداوند است که شما را آفریده و آنچه را هم که شما می سازید، خلق خداست. انسان از خود چیزی ندارد اگر خدا به او دست و پا داده، اعضا و جوارح داده، اگر به او شعور داده، اگر به علم داده، اگر به او ابتکار داده، همه‌اش مال خدا است، مساوی است با خلق خدا. همانطور که این میوه را می‌چینیم، به ظاهر یک درخت آن را ساخته است اما نه بحث این نیست، درخت یک آستینی است که دست خدا از آن درآمده. صنعت هم همینطور است« وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ». و خدا از وسایل آینده‌ی که برای حمل و نقل آفریده خواهد شد، ساخته خواهد شد، خبر می دهد. به تعبیری که به مردم آن زمان می‌فرماید که شما نمی‌دانید آن‌ها چه خواهد بود. اگر آن‌ها سر از قبر در بیاورند بعد از ۱۴۰۰ سال، چه صحنه‌های است. « وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ»۳ شما نمی دانید که در آینده چه خواهد بود اما وسایل حمل و نقل جدید خواهد بود.
مسئله بعدی دو زاویه دارد که یکی بیشتر مربوط به مسئولین ذیربط است. که اشاره فرمودند اینکه افرادی این بار سنگین را به دوش می گیرند، این مسئولیت را می پذیرند، ساعت کار و استراحت برایشان مطرح اصلاً نیست، می روند. کجا می روند؟ از چه مسیری؟ به چه گونه‌ی؟ خوب شرط اولیه‌اش این است که راهی که این‌ها می روند، راه درست باشد، این شرط اولیه است. که بعد از آن کسی که وسایل نقلیه را می سازد که باید استاندار باشد، بسازد. مسئله دوم این است که راه باید استاندارد باشد. و مسائل حوادث بسیار نگران کننده است. یک نفر هم زیاد است، یک نفر که یک نفر نیست. با رفتن یک نفر چه عوارض و لوازمی پیش می آید، پیش بینی نشده. حداکثر تلاش برای حداقل ضایعات.
اما خوب آن به جای خودش، در آن هم خلاصه نمی شود. مسئله بعدی این است که اگر وسیله استاندارد نیست، اگر راه استاندارد نیست، رانندگی استاندارد باشد. یعنی با توجه به اینکه راه این است، ترافیک فوق ظرفیت هم این است، وسیله هم به هر حال یک وسیله استاندار صد درصد نیست، حالا باید چطور رانندگی کرد؟ این است دیگر نیروی انسانی. که حالا کارشناسان، مسئول آن‌ها هستند، اما غالباً وقتی گزارش‌ها از رسانه ها می‌رسد نیروی انسانی رعایت لازم را نکرده. چون قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی که برخواسته از تجربه های تلخ و شیرین و دانش مربوطه است، به حق قابل دفاع است. و اگر قوانین و مقررات خوب رعایت شود، با همه بد بودن راه و بد بودن ماشین باز می شود سلام به مقصد رسید.
به همین آیه کریم قرآن برگردیم « وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ»، اسب و قاطر و الاغ. این‌ها برای چه هستند؟ برای این هستند که انسان از سواری آنان استفاده کند. به خلقت این‌ها دقت فرمودید. حالا خلقت از نوع آنچه ساختمان و پیکره حیوانات است، بسیار متناسب با این کار است. اما آیا این حیوان را می شود سوار شد، رها کرد؟ نه نمی شود، ترمز می خواهد. حالا خدا این سه حیوان را استثناً طوری آفریده که دهانش را باز کردید، دیده اید در ابتدای لبش تا سمت پوزه دهانش از بالا تا پایین دندان نمی روید. به جهتی که باید دهنه و لجام بزنید. یعنی یک میل آهن در لجام در دهانش می شود و او کاملاً دهانش را می بندد و اذیت نمی‌شود، معمولی است. آنقدر این حیوان در پذیرش این قضیه است که تا دهنه را می‌آورید دهانش را باز می کند و مشکلی هم ندارد، دهانش را می بندد. اما چون خدا در آن ناحیه از بالا تا پایین دندان نیافریده، این کاملاً شناور است در دهانش. اما برای چه؟ برای اینکه این حیوان رها نباشد. این می خواهد مستقیم برود، با چه سرعتی؟ کاملاً با این دهنه راکب مهار می‌کند. می خواهد سمت راست برود، اندکی سمت راست را می کشد. حالت فرمان را دارد در عین حالی که حالت ترمز هم دارد. می خواهد سمت چپ برود، اندکی اشاره کند حیوان برمی‌گردد به سمت چپ. یعنی در این مال سواری سرعتگیر، ترمز، حساب شده است. این حیوان اینطوری آفریده شده است. آن کسی که هم وسایل نقلیه را ساخته همه چیز را سرجایش ساخته، حساب شده. مهم بهره گیری صحیح است. که البته و صد البته ترمز ماشین یک چیز صنعتی است، کارگر نیست، ترمز خود شخص مهم است. که وقتی احساس می کند که این وسیله بیش از حد می رود، تا حد مجاز وسیله در اختیار راننده است، خارج از آن راننده در اختیار این وسیله فلز بی شعور است. خیلی چیز خطرناکی است که انسان اختیار خود را در دست یک موجود بی شعور قرار بدهد. ترمز ماشین وقتی کار می کند که در اراده شخص ترمز باشد. خداوند به همه شما خیر دهد. خداقوت، خسته نباشید. اما در عین حال این‌ها هر یک به جای خودش است. مسئولین چه در اعمال مقررات متناسب، چه در راه‌سازی متناسب و چه در سفارشاتی که به سازنده دستگاه‌های خودرو داده می شود یا کنترل آن از جهت معاینه فنی. بعد می شود نوبت به رانندگان محترم که خداوند همه شما را حفظ کند، جان شما را نگه دارد. شما تنها مال خودتان نیستند، هم مال خانوادهتان هستید و هم مال جامعه‌تان هستید و سخت است که خدا نکرده حادثه‌ی پیش بیاید. ان شاالله همیشه سالم باشد. صلوات بفرستید.
۱- سوره نحل، آیه ۸٫
۲- سوره صافات، آیه ۹۶٫
۳- سوره بقره، آیه ۲۱۶٫