متن بیانات حجت الاسلام سید علیرضا عبادی نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه شهرستان بیرجند درهمایش اقتصاد مقاومتی مورخ فروردین ماه ۱۳۹۶
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
با سلام به امام زمان و با درود به روان مقدس رهبر فقید انقلاب و سلام و درود به رهبر معظم جمهوری اسلامی ایران رهبر مسلمین جهان و سلام به محضر شما عزیزان و همه اهل ایمان.
پیشاپیش عرض تسلیت شهادت حضرت ابالحسن موسی بن جعفر سلام الله علیه و تبریک و تهنیت بعثت عقل کل، هادی سبل و خاتم رسل صلی الله و آله وسلم.
البته بنا بر این است که امسال را استثنائاً سخنرانیها و همایشها و مراسم کم شود و بر کار و تلاش و اجرا تاکید شود، ولی خب این به عنوان استثنا باشد.
چند سال است که آقا هشدار میدهند در مقابل دشمن به اقتصاد مقاومتی، بله اقتصاد هدف نیست اما مثل ارتفاعاتی میماند مشرف بر یک شهر که وقتی دشمن با اشراف بر آن ارتفاعات میخواهد شهر را تصرف کند، تمام نیرو باید متوجه او باشد. امروز اقتصاد در کشور ما چنین حالتی پیدا کرده البته در ذات خود اقتصاد مثل جریان خون در بدن است اما در عین حال هدف نیست، ابزار است.
اما امروز در شرایط ویژهای قرار داریم، بحث پیروزی و شکست است، مسئله سادهای نیست. نه سرنوشت ما بلکه سرنوشت نسلهای آینده و زمان معاصر در شرایط دنیا تاثیر دارد، این که نمیشود ساده از کنارش رد شد.
حالا در چند سالی که این عنوان میشود و پسوند هم دارد بحث تولید و اشتغال است؛ همچنان که وقتی در پیروزی و شکست فرمان صادر میشود که باید خرمشهر آزاد شود، یا آبادان از محاصره خارج شود، یک جمله است خب لوازم دارد که، حکم به شعر حکم به لوازم شعر است، یعنی همه آنهایی که به نحوی ذیربطاند و نقش دارند در این قضیه مسوولاند.
چطور شد اگر فردی یا افرادی در صحنه نظامی از خود ضعف نشان دهند و رخنهای را برای دشمن باز کنند محاکمه صحرایی میشوند، سرنوشت یک ملت که به اندیشه بزدلانه چند نفر بستگی ندارد.
وقتی گفته میشود تولید و اشتغال؛ خب این یک کلمه است لوازم دارد. همه آنهایی که ذیربطاند در هموار کردن این راه باید پاسخگو باشند، چه مشکلی دارند؟ مشکل قانونی دارند؟ مجلس باید پاسخ دهد، فرمان صادر شده، مشکل قانونی است، خب باید مانع رفع شود.
سرمایهگذاری لازم است؟ حالا چه دولتی، چه بانکی، چه بخش خصوصی، مشکلشان چیست؟ خب باید سرمایهگذاری شود، سرنوشت یک ملت نه تنها یک کشور تا هرجا شعاع انقلاب است در طول و عرض به این بستگی دارد امروز.
سرمایهگذاران، مدیران دولتی که باید به این قضیه سامان دهند، کجا هستند؟ باید حاضر باشند و پاسخ دهند.
ما گاه مراجعاتی داریم، گاه نامههایی داریم، بعضی حاضرند سرمایهگذاری کنند، میآیند سرمایهگذاری میکنند، ابتدای کار با انواع مشکلات مواجه میشوند، تازه اوکه هفتخوان رستم را رد میکند بعد از وعدهها و وعیدها و اختصاص وامها، او جایی که باید به اجرا دربیاید قفل میکند، هیچکس پاسخگویش نیست. سرمایهگذار داد میزند من فریب خوردم، وام روی دوشم آمده، سود از من میگیرند اما تولید را قفل کردهاند. اینها کی هستند این کار را میکنند؟ آیا نباید معرفی شوند؟
همچنان که نظارت در هر جا و در این جا اجتنابناپذیر است، وقتی سخن از تولید میشود، از اشتغال میشود، از کالا میشود؛ آن وقت کالاهای مرغوب ایران را آرم خارجی میزنند، از سویی عواملی که حتی ممکن است یک نوع نفوذ باشد، جنس بنجلی را به اسم ایرانی عرضه میدارد و شاید هم تعمد باشد چون نظارت نیست، استاندارد کجاست؟
وظیفهاش چیست؟ یک جنس بنجل آورده میخواهد رقابت کند با یک جنس مرغوب خارجی، آیا این برای فریب مردم کافی نیست؟ آیا نباید این راه هموار شود و مچ آنهایی که این کارها را میکنند و بدبینی را ایجاد میکنند و کالاهای خوب را هم به اسم و مارک خارجی میزنند در حقیقت تولید و صنعت و اشتغال و همه چیز را زیر سوال میبرند در ایران، اینها نباید در این مسئله پاسخگو باشند؟ چه فرق میکند در مسائل نظامی همان سرنوشتی که به عنوان پیروزی یا شکست به سراغ یک ملت میآید در این هم همان است.
اینها نباید محاکمه شوند؟ تا انواع سوءاستفادهها،
حالا قانون اصلاح شد و مدیران حرکت کردند و خمیازه کشیدند و بالاخره آمدند در صحنه، سرمایهگذار هم آمد و تولید کرد، تولید هم تولید مرغوب کرد آیا بازاریابی لازم برای این کالا حالا چه مصرف داخلی و چه صادرات و مصرف خارجی، نباید انجام شود؟
شما در رسانهها میبینید در حالی که بیرون مشتری کالای ما هستند، بسیاری از کالاهای کشاورزی که در این دو سال مخصوصا بعد از آنکه اروپا و روسیه تقابل کردند و نتیجتا ورود کالاهای اروپایی به روسیه جلوگیری شد بهترین بازار برای صادرات انواع میوه و کالاهای کشاورزی بود، در عین حال میبینیم در رسانههای خودمان داد مردم درآمده که ما آن سیبهای زمینی را با بلدوزر، آن خرماها را در زمین چال میکنند، سیبهای درختی را میریزند در رودخانه. همه هم از دور نگاه میکنیم تا برسد به کالاهای دیگر.
همین امسال راجع به پیاز فقط برای اینکه صادر کند، نمیکند، اما از آنطرف کالای خارجی نه تنها کالای رسمی که رسمیاش هم غیررسمی است چون بر اساس تبعیضات و بر اساس پارتی و اینها اما خلاصه در آن نمیشود الا ما شاالله کالای قاچاق از منابع رسمی.
اینها سرنوشت ماست، اینها فردا همه این ملت و این کشور را به خواری میکشاند، این کارها را هم که بیگانه نمیکند، خودی میکند، مسوول میکند و از این قبیل.
این همه کالای خارجی میآید اصلا کنترل نمیشود حالا از هزاران تا مثلا صدتا ۱۵۰ تا را کنترل میکنند بقیه را رها میکنند، اینها کی هستند این کارها را میکنند؟ این چه خیانتی است که به این ملت روا میدارند؟ اصلا اینها معامله یک طرفه کردهاند با بیگانه.
و ما کی میخواهیم از خواب غفلت بیدار شویم؟ و مطالبات صحیح قانونیمان را، مطالبات مردمیمان را، از یک مسوول ولنگار یا سازشکار یا نفوذی بطلبیم. این چه بلایی است سر مردم در میآوردند؟
بنابراین برنامههای سخنرانی و پوستر و کتاب و همایش و اینها را کم کنیم و مشخص کنیم از فردا میخواهیم چکار کنیم؟ و نسبت به خود و سرنوشت کشور و سرنوشت آینده و آنچه که امیدی برای مردم دنیا در انقلاب پیش آمد و به یاس داریم تبدیلش میکنیم این وظیفه ما چیست؟
بهرحال امیدوارم که بحثهای لفظی را کم کنیم، بنده هم برنامه دیگر دارم باید مرخص شوم از محضرتان. مسلم از محضر استاد محترم حداکثر استفاده را خواهید کرد بنده هم فرصت ندارم وگرنه جا داشت بنده هم بهره میبردم.
امسال را بهرحال وارد میدان شویم، این فرصتها اگر گرفته شود از ما، بعد خیلی حسرت دارد، خداوند به همه شما خیر دهد برای شادی ارواح طیبه شهدا، روح پاک امام امت، طول عمر و عزت رهبر فرزانه انقلاب اجماعا صلوات بفرستید.